Ayrshire-runderen: kenmerken, gebruik, oorsprong en productie van melk

Ayrshire-runderen zijn een melkveeras dat zijn oorsprong vindt in Ayrshire, in het zuidwesten van Schotland. Het is een middelgroot ras, maar zeer goed in het produceren van melk.

Deze runderen hebben over het algemeen rode en witte aftekeningen (rood kan variëren van oranje tot donkerbruin).

Het ras staat bekend om zijn uithoudingsvermogen en zijn vermogen om gras efficiënt in melk om te zetten. De sterke punten van het ras van vandaag zijn de kenmerken van gemakkelijk afkalven en een lange levensduur.

Het Ayrshire-ras is vóór 1800 ontstaan ​​in het graafschap Ayrshire in Schotland. Tijdens de ontwikkeling van het ras stond het bekend als Dunlop. Later de Cunningham en tenslotte de Ayrshire.

Veel veehistorici geloven dat het Ayrshire-rundvee in Nederland is ontstaan. Ze werden in 1750 gekruist met andere runderrassen, wat resulteerde in hun kenmerkende bruine vlekken.

Ze werden in 1814 door de Highland and Agricultural Society erkend als een apart ras. Veel moderne melkveehouders geven de voorkeur aan dit ras vanwege de lange levensduur, de hardheid en het gemakkelijke afkalven.

Het ras werd voor het eerst naar de VS gebracht in 1822, voornamelijk naar Connecticut en andere delen van New England (de omgeving was vergelijkbaar met zijn thuisland Schotland).

De American Ayrshire Breed Association werd opgericht in 1875. Het Approved Ayrshire Milk-programma, dat landbouwbedrijven met Ayrshire-runderen toestond, begon in de jaren dertig van de vorige eeuw.

Melk van Ayrshire-koeien bleek van hogere kwaliteit te zijn in vergelijking met andere runderrassen. Tegenwoordig is het vee eigendom van boeren in veel delen van de Verenigde Staten, waaronder New York en Pennsylvania. [1]

Kenmerken

Ayrshire-runderen zijn middelgrote dieren, maar erg mooi. Ze worden beschouwd als de beste melkproducenten in vergelijking met hun grootte.

Deze dieren zijn over het algemeen rood en wit van kleur. De rode kleur kan variëren van een zeer diepe tint tot een lichtere tint. Volgens de Ayrshire Breeders Association of the USA: “Er is geen discriminatie of registratiebeperking in de kleurpatronen van deze runderen.”

Ayrshire-kalveren worden over het algemeen onthoornd om letsel aan andere runderen en menselijke verzorgers te verminderen. Hun hoorn kan wel 12 cm lang worden, als ze niet worden gestript.

Deze runderen zijn over het algemeen sterk en passen zich aan vele landbouwmethoden aan, voornamelijk vanwege hun inheemse Schotse laaglandomgeving.

Ayrshire-runderen kunnen over het algemeen overleven ondanks minder voer en minder vruchtbare grond, vergeleken met andere melkveerassen, zoals Holstein Friesian-runderen.

Als middelgroot ras ligt het gemiddelde levend gewicht van volwassen runderen rond de 540 kg.

Gebruik materialen van

Ayrshire-runderen worden voornamelijk gefokt als een ras van melkvee. Ze zijn erg goed voor de melkproductie in vergelijking met hun grootte en gewicht.

Speciale opmerkingen

Ayrshire-runderen gedragen zich zeer goed en temperamentvol. Ze zijn dominanter, worden minder aangevallen door hun groepsgenoten en zijn minder vatbaar voor groepswisselingen.

Ze staan ​​bekend om hun taaiheid en hun vermogen om gras efficiënt in melk om te zetten. De sterke punten van het ras van vandaag zijn de kenmerken van gemakkelijk afkalven en een lange levensduur.

Deze runderen zijn zeer goed in melkproductie in vergelijking met hun grootte. De melkproductie van een koe kan oplopen tot 9,100 kg of meer per jaar.

Ayrshire rundveemelk is van zeer goede kwaliteit en goed voor het maken van verschillende zuivelproducten. Bekijk echter het volledige rasprofiel van Ayrshire-runderen in de onderstaande tabel.