Owca Karakul: charakterystyka, pochodzenie, zastosowania i informacje o rasie

Owce Karakul to wielozadaniowa rasa owiec domowych pochodzących z Azji Środkowej. Według niektórych dowodów archeologicznych rasa ta jest tam hodowana nieprzerwanie od 1400 roku p.n.e.

A na starożytnych świątyniach babilońskich znaleziono rzeźby o wyraźnym typie Karakul. Jest również znany pod innymi nazwami, takimi jak Karakuł, Czarna róża (Indyk), Karakulskaja (Rosyjski), Karakuł i Bukhara.

Rasa jest również hodowana w niektórych innych krajach. Jest hodowany w dużej liczbie w Namibii, po raz pierwszy sprowadzony tam przez niemieckich kolonistów na początku XX wieku.

Owca Karakul pochodzi od wioski o nazwie Karakuł który leży w dolinie rzeki Amu Darja w dawnym emiracie Bokhara w Turkiestanie Zachodnim.

W latach 1908-1929 owce Karakul zostały po raz pierwszy wprowadzone do Stanów Zjednoczonych. Wzrosło zainteresowanie tymi zwierzętami, wraz z rosnącym zainteresowaniem sztuką włókienniczą w Stanach Zjednoczonych.

Dziś rasa jest zwierzęciem wielofunkcyjnym i hodowanym do wielu różnych celów. Takie jak są używane do mięsa, mleka, skór i wełny. Przeczytaj więcej informacji o tej rasie poniżej.

Charakterystyka owiec Karakul

Owce Karakul to zwierzęta średniej wielkości. Różnią się radykalnie budową od wielu innych ras owiec i są to owce typu tłustego, szerokoogoniastego.

W ich dużym ogonie zgromadzony jest tłuszcz, który jest źródłem pożywienia i pełni podobną funkcję jak garb wielbłąda. Zwykle stoją wysocy, o długim i wąskim ciele.

Ich górna linia jest najwyższa w lędźwiach, z długim i pochyłym zadem, przechodzącym w nisko osadzony szeroki ogon. Głowa owcy Karakul jest długa i wąska, lekko wcięta między oczami i często z nosem typu rzymskiego.

Mają długie uszy, które zawsze są skierowane w dół i lekko do przodu i różnią się od długiego kształtu litery U do małego kształtu V (lub mogą być całkowicie nieobecne).

Mają długą szyję, która jest noszona na wpół wyprostowana, a ich nogi są średniej lub długiej długości. Owce Karakul są zwykle bezrogie, podczas gdy barany mogą być bezrogie lub rogate.

Zwierzęta te łatwo charakteryzują się kolorowym runem, co jest spowodowane dominującym czarnym genem.

Jako zwierzę średniej wielkości, średnia żywa masa ciała dojrzałych tryków Karakul wynosi od 79 do 102 kg. Średnia żywa masa ciała dojrzałych owiec waha się od 45 do 68 kg. Zdjęcie i informacje z ansi.okstate.edu i Wikipedii.

Używa

Owce Karakul to zwierzęta wielozadaniowe. Wykorzystywane są do mięsa, mleka, wełny i skór. Ale wcześniej były cenione za swoją wełnę.

Specjalne notatki

Owce Karakul są bardzo wytrzymałymi zwierzętami i potrafią dobrze się rozwijać w niesprzyjających warunkach. Są odporne na pasożyty wewnętrzne i zgniliznę stóp.

Są doskonałymi zbieraczami i często przechodzą okres niedostatku pożywienia lub pasą się na marginalnych terenach, na których zwykłe owce nie byłyby w stanie przetrwać.

Mogą wytrzymać ekstremalne zimno lub gorąco, ale powinny mieć dostęp do suchej osłony i trzymać się z dala od podmokłych pastwisk.

Owce Karakul faktycznie rozmnażają się poza sezonem i są w stanie wyprodukować 3 jagnięta w ciągu 2 lat. Dla tych zwierząt regułą są pojedyncze jagnięta. Ale bliźnięta rodzą się również sporadycznie.

Owce Karakul są bardzo uważnymi i opiekuńczymi matkami, co skutkuje wysokim wskaźnikiem przeżywalności jagniąt. Rasa posiada również silny instynkt stada. Można je wybiegać zarówno na ogrodzonych pastwiskach, jak i na otwartym wybiegu.

Dziś owce Karakul są hodowane jako zwierzę wielofunkcyjne. Przechowywane są na mięso, mleko, wełnę i skóry. Jednak przejrzyj pełny profil rasy owiec Karakul w poniższej tabeli.