Gęś duńska: charakterystyka, pochodzenie i informacje o rasie

Gęś duńska (lub Gęś duńska Landrace) to krajowa odmiana gęsi. Jak sama nazwa wskazuje, rasa pochodzi z Danii. W starożytności rasa została opracowana z dzikich ptaków.

Uważa się, że rasa wyłoniła się ze skandynawskiej dzikiej gęsi. Gęś duńska była popularnym drobiem Wikingów, o czym wiemy ze szczątków archeologicznych.

Właściwie był to najpopularniejszy ptak drobiowy i tylko gęś hodowana w Danii do końca XVII wieku, kiedy reforma rolna zmieniła praktyki rolne.

Wikingowie używali piór z duńskiej rasy gęsi lądowych jako piór sterujących do strzał, oprócz jaj i produkcji mięsa. Ptaki te były również używane do dostarczania puchów i piór na pióra.

A ptaki są podawane na obiad w dniu Wieczór św. Marcina tradycyjnie w Danii. Jednak rasa była na skraju wyginięcia pod koniec XX wieku. Ale jakiś dedykowany program hodowlany pomógł tym ptakom przetrwać.

Obecnie całkowita liczba starej gęsi duńskiej jest bardzo duża. A od 2006 roku zarejestrowanych było tylko 50 stad. Przeczytaj więcej informacji o rasie poniżej.

Charakterystyka gęsi duńskiej

Gęś duńska to ptak średniej wielkości. Występuje w dwóch wariantach: szarym i szarym nakrapianym. Oczy ptaków są koloru niebieskiego (chociaż krzyżowanie często skutkuje brązowymi oczami).

Ich dziób i nogi mają ostry pomarańczowy kolor, a poniżej brzucha znajduje się tylko jeden køl. Szara cętkowana odmiana gęsi duńskiej jest również określana jako Biały.

Ponieważ tylko głowa, plecy i wewnętrzne skrzydła ptaków są koloru szarego, podczas gdy reszta jest jasnobiała.

Średnia żywa masa ciała w pełni wyrośniętych duńskich gąsiorków lądowych wynosi około 6 kg. A dojrzałe gęsi średnio ważą około 5 kg. Zdjęcie i informacje z Wikipedii.

Używa

Gęś duńska jest używana zarówno do produkcji jaj, jak i mięsa. Wikingowie używali piór tych ptaków jako piór sterujących strzałami. Był również używany do dostarczania puchów i piór na pióra.

Rasa jest również podawana na obiad w dniu Wieczór św. Marcina tradycyjnie w Danii.

Specjalne notatki

Gęś duńska jest uważana za bardzo wytrzymałą rasę. A główną siłą produkcyjną rasy jest zdolność do produkcji niskotłuszczowej tuszy z dużą ilością mięsa.

W porównaniu z innymi rasami gęsi ten ptak rośnie stosunkowo wolniej, ma małe lęgi i niski wskaźnik reprodukcji. Rasa wypadła z łask we współczesnej produkcji rolniczej głównie z powodu powolnego tempa wzrostu.

Jednak przejrzyj pełny profil rasy tej rasy w poniższej tabeli.